Ik begeleid moeders na een traumatische bevalling om weer liefdevolle rust en diepe verbinding met hun kind te ervaren.
Hoe dat zo gekomen is?
Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik vastbesloten: mijn kindje zou op een rustige en liefdevolle manier geboren worden. Ik bereidde me grondig voor en voelde me er helemaal klaar voor. Maar toen werd ik ziek.
De dag vóór mijn geplande inleiding (bij 41+5 weken) kreeg ik HELLP. Het werd het begin van een zwaar gemedicaliseerde bevalling, die eindigde in een spoedkeizersnede onder volledige narcose.
In plaats van een bekrachtigende ervaring die ik voor altijd wilde koesteren, werd het een traumatische gebeurtenis die ik het liefst wilde vergeten. Toch stortte ik me vol overgave op het moederschap — maar diep vanbinnen bleef er iets knagen.
Ik besloot het aan te kijken.
Onder deskundige begeleiding begon ik aan een intens proces. Na 1,5 jaar maakte opnieuw contact met de gevoelens rond mijn bevalling – gevoelens die ik lange tijd had weggestopt. Het was een enorme opluchting. Alsof er een zware last van mijn schouders viel.
En er gebeurde iets wat ik van tevoren niet had kunnen bedenken: de band met mijn zoontje werd dieper. Warmer. Hechter. Het was alsof ik nu pas, in elke vezel van mijn lijf, voelde dat ik moeder was geworden.
Dat intense, allesomvattende gevoel van liefde waar iedereen het over heeft — dat kwam voor mij niet direct. En ik weet inmiddels: ik ben daarin niet alleen.
Veel moeders denken dat er iets mis is met hén als dat gevoel uitblijft. Maar dat is niet waar. Soms zit er alleen iets in de weg, dat eerst de aandacht verdient.
Er is nog een diepere laag in mijn verhaal:
Want naast moeder, ben ik ook dochter. Geboren in 1989, in een tijd waarin er nog weinig bekend was over het belang van hechting en nabijheid in de eerste levensdagen van een baby.
Mijn geboorte was heftig. Door complicaties en gebrek aan passende zorg lagen mijn moeder en ik een week in het ziekenhuis, maar vrijwel zonder contact. Zij op zaal, ik op een aparte kamer. Alleen voor voedingen werden we even bij elkaar gebracht.
Die vroege scheiding heeft diepe sporen nagelaten — bij haar, bij mij, en in onze band.
Mijn moeder werd overspoeld door onzekerheid, angst en het gevoel te falen. Ze wilde zó graag een goede moeder zijn, maar wist niet hoe. Tussen ons zat een onzichtbare afstand die we nooit hebben kunnen overbruggen.
Toen ik zelf moeder werd, en mijn eigen bevalling ook een ingrijpende ervaring bleek, voelde ik hoe bepalend die eerste momenten kunnen zijn. En hoe ver je van jezelf én je kind kunt raken als je daarin niet wordt gezien.
Het is bitterzoet om te beseffen: als mijn moeder destijds iemand had gehad zoals ik — iemand die haar écht had begeleid in het verwerken van haar bevalling en de start met haar kind — dan had onze band er misschien heel anders uitgezien. Dan had ik haar als moeder kunnen voelen zoals ik nu mijn zoon als kind voel: in echte verbinding.
En daarom doe ik dit werk. Omdat ik geloof dat het nooit te laat is om te helen. En dat het wél mogelijk is om alsnog stevig in het moederschap te staan, alsnog die diepe band met je kind te voelen — ook als de start allesbehalve ideaal was.
Elke moeder die bij mij komt, brengt haar eigen verhaal mee.
Wat ze vaak achteraf zeggen over onze gesprekken, is dit:
“Kelly biedt rust, veiligheid en vertrouwen.”
“Ze is zacht in gesprek en dat nodigt uit om te vertellen.”
“Zij laat de regie volledig bij de vrouw en helpt op een zachte manier.”
“Ze gaf me erkenning en steun.”
“M’n verhaal werd niet onderbroken, aangevuld of in twijfel getrokken.”
Laat een heftige bevalling niet bepalen wie jij als moeder bent.
Ook al voelt het nu misschien alsof je vastzit in de emoties van een heftige bevalling — ik geloof dat je nog steeds de moeder kunt worden die je diep van binnen al bent.
De moeder die stevig staat. Die zich verbonden voelt met haar kind. Die het moederschap niet slechts overleeft, maar leeft en ervaart — vol vertrouwen en rust.
Die moeder lijkt misschien ver weg door wat je hebt meegemaakt, maar ze is er. Het zijn de onverwerkte gevoelens rondom je bevalling die haar bedekken. En juist dáár ligt onze ingang.
Samen creëren we ruimte om die emoties toe te laten, zodat jij de kans krijgt ze werkelijk en diepgaand te verwerken. Wat moeders me dan vaak teruggeven?
Dat ze zich eindelijk gezien voelen. Niet veroordeeld, maar erkend. Dat hun lijf tot rust komt. Dat hun hoofd stiller wordt. Dat ze hun kind aankijken en ineens voelen:
jij bent van mij, en ik ben er voor jou.
Dat is de heling die ik zelf heb ervaren. En die ik elke moeder gun die het anders had gehoopt, maar niet weet waar te beginnen.
Als je me persoonlijk zou kennen,
zou je dit van me weten:
✹ Het was nooit mijn droom om moeder te worden en vriendinnen dachten weleens dat ik het ook prima zou vinden zonder kinderen. Misschien ik zelf ook wel. Maar nu ben ik moeder en vind ik het het meest waanzinnige cadeau ever.
✹ Mijn rationele vriendinnen vinden mij zweverig, mijn meer spirituele vriendinnen vinden me nuchter en down to earth. Ik ben een mix tussen beiden en ‘zweef’ (haha) ergens in het midden.
✹ Ik wandel enorm graag in de natuur en hou het meest van lange trektochten in de bergen. Mijn all-time favoriete tocht was een hike van 3 weken door de bergen van Nepal. (Fun fact — tijdens die tocht ben ik door m’n man ten huwelijk gevraagd, aan de voet van Mount Everest 💍)
✹ Ik ben een echte Limburgse en ben dan ook gek op.. carnaval (of ‘vasteloavend’ zoals wij het noemen)! Lekker over de top verkleden en schminken, I love it! ❤️💛💚
✹ Over kleine dingen kan ik uren twijfelen, maar grote beslissingen neem ik snel en intuïtief. Zo kan ik er 1,5u over doen om te bedenken welke pizza ik moet bestellen, maar beslis ik binnen 10 minuten een langdurig, kostbaar coachingstraject aan te gaan.
✹ Ik doe niet aan betalen met mijn telefoon, lees papieren boeken (zo’n zes tegelijk..), rijd een Ford station zonder bluetooth, drink het allerliefst filterkoffie en vind een deurbel met camera echt een belachelijke uitvinding.
Als je me persoonlijk zou kennen,
zou je dit van me weten:
✹ Het was nooit mijn droom om moeder te worden en vriendinnen dachten weleens dat ik het ook prima zou vinden zonder kinderen. Misschien ik zelf ook wel. Maar nu ben ik moeder en vind ik het het meest waanzinnige cadeau ever.
✹ Mijn rationele vriendinnen vinden mij zweverig, mijn meer spirituele vriendinnen vinden me nuchter en down to earth. Ik ben een mix tussen beiden en ‘zweef’ (haha) ergens in het midden.
✹ Ik wandel enorm graag in de natuur en hou het meest van lange trektochten in de bergen. Mijn all-time favoriete tocht was een hike van 3 weken door de bergen van Nepal. (Fun fact — tijdens die tocht ben ik door m’n man ten huwelijk gevraagd, aan de voet van Mount Everest 💍)
✹ Ik ben een echte Limburgse en ben dan ook gek op.. carnaval (of ‘vasteloavend’ zoals wij het noemen)! Lekker over de top verkleden en schminken, I love it! ❤️💛💚
✹ Over kleine dingen kan ik uren twijfelen, maar grote beslissingen neem ik snel en intuïtief. Zo kan ik er 1,5u over doen om te bedenken welke pizza ik moet bestellen, maar beslis ik binnen 10 minuten een langdurig, kostbaar coachingstraject aan te gaan.
✹ Ik doe niet aan betalen met mijn telefoon, lees papieren boeken (zo’n zes tegelijk..), rijd een Ford station zonder bluetooth, drink het allerliefst filterkoffie en vind een deurbel met camera echt een belachelijke uitvinding.
Zo, meer dan genoeg over mij — nu ben ik benieuwd naar jou.
Voel je dat er iets aan je knaagt sinds je bevalling — maar weet je niet goed waar je moet beginnen om écht rust te gaan voelen bij jouw ervaring?
In een vrijblijvend kennismakingsgesprek luister ik graag naar je. We verkennen samen wat er speelt en of mijn begeleiding iets voor je kan betekenen.
Je bent ontzettend welkom — ook als je twijfelt, het nog niet goed kunt uitleggen, of gewoon wilt voelen of er een klik is.
(30 minuten via Zoom – veilig, zacht en volledig vrijblijvend)